Dansen met energie

[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”4.7.4″ _module_preset=”default”][et_pb_row _builder_version=”4.7.4″ _module_preset=”default”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”4.7.4″ _module_preset=”default”][et_pb_text _builder_version=”4.7.4″ _module_preset=”default”]

– Karen Put

Nu mijn hormonen aan een omslag zijn begonnen richting de fase van de wijze vrouw, wordt hoe ik omga met mezelf genadeloos onder de loep gelegd. Als ik niet trouw ben aan mezelf en toch iets meer doe dan ik eigenlijk kan, ben ik de volgende dag ontzettend moe. Ik krijg niets gedaan, kom niet op woorden, voel me somber. Aan de andere kant, als ik trouw ben aan mezelf en op tijd rust neem, dan gaat mijn levensenergie als vanzelf stromen en heb ik de volgende dag heerlijke energie. Wijsheid die ik op zich al langer ken, maar nu in rap tempo wordt getest en verfijnd. Waar mijn lichaam eerder fluisterde, geeft ze nu luidkeels aan wat ze nodig heeft.

Dansen
Het is uiteraard geen nieuw thema. Een docent zei een aantal jaar geleden al eens tegen mij: “je mag leren dansen met jouw eigen energie”. Ik was namelijk vooral gewend om me te verhouden en te dansen met dat wat er op me afkomt. Niet met wat er van binnenuit komt. De overgang naar de fase van wijze vrouw versnelt dit proces ineens. Mijn vruchtbare jaren zijn zo goed als voorbij. De potentie van het moederschap die zo in mijn lijf aanwezig was, is niet meer nodig. Ook ik mag deze taak afleggen. Ook al heb ik zelf geen kinderen grootgebracht, het moederschap is toch ook een fase in mijn leven. Ik voel een verschuiving in mij ontstaan van zorgen voor de ander, naar doen wat goed is voor mij. En dat valt niet mee.

Snibbig
Ik voel opnieuw weer hoeveel strengheid er in me zit als ik moe ben. Ik neem het mezelf kwalijk dat ik niet meer de energie heb om alles gedaan te krijgen wat ik wil. Ik reageer snibbig op mijn lief, omdat ik niet goed op woorden kan komen. Het vraagt opnieuw leren dansen met deze energie. Ik heb leren dansen met mijn cyclus, met de seizoenen, in verschillende behoeftes in een relatie, in de golven van hoeveelheid cliënten in mijn praktijk.

En dit is weer een nieuwe dans. De dans van het niet weten. Durf ik me over te geven, precies aan hoe het in mij is? Niet wetend of het morgen anders is. Vandaag komen er geen woorden op papier, morgen mogelijk wel. En adem. Vandaag doet mijn lijf pijn, misschien is een andere dag beter om te sporten. En adem. Vandaag brengt de energie van de donkere winter me steeds meer naar binnen en sta ik stil. Ik voel in de diepte: ‘ik ben genoeg’. Ik hoef alleen maar te dansen met mij eigen energie. Soms traag, soms energiek en soms even helemaal niet.
Dat is genoeg.

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]