Handen

• Maya Kerstan

Bij een intake laat ik cliënten altijd een tekening maken van hun lijf. Dat doe ik om na een aantal sessies eventuele veranderingen in de lichaamservaring te kunnen zien. M., een jonge vrouw met spanningen in haar rug en armen tekent zichzelf zonder handen. In de loop van de therapie merken we dat ze haar impulsen om naar de wereld uit te reiken terughoudt. We komen erachter dat zij als kind de steun van haar ouders gemist had en dat zij daardoor overtuigingen ontwikkeld heeft zoals: “Het zal me toch niet lukken” en “Het is veel te moeilijk”. Ze wilde dus de pijn van de teleurstelling vermijden. Met deze overtuigingen in haar onbewuste had zij zich als het ware van een van de functies in haar handen – het kunnen uitreiken – afgekoppeld. 
Het kwam niet in haar op om hulp te vragen, ondersteuning heeft zij immers niet ervaren als kind. Van haar jeugdervaring “Mijn ouders zijn er niet voor mij” had zij gemaakt: “De wereld wil mij niet, het heeft geen zin om uit te reiken”.
Dit soort inprentingen vanuit de jeugd werken als een trance. Door het constant onderdrukken van verlangens ontstaan echter spierspanningen om impulsen te kunnen controleren. Bij haar was dat in haar rug en armen. Zo blijft het leeg waar we eigenlijk gevuld willen worden. Dat kan uiteindelijk zelfs tot depressies leiden.
Als we niet meer uitreiken, nemen we niet meer deel aan de stroom van het leven. Je wordt immers pas gezien als je jezelf LAAT zien. Als we daarbij nog in een kinderlijk verlangen blijven, verwachten we dat de ander onze behoeftes zal zien en ons gelukkig zal maken. Dat heeft een sterke invloed op de manier waarop we een relatie aangaan en ook hoe we ons intiem verbinden.
Het goede nieuws is dat we de levensvreugde en creativiteit die we als jong kind hadden weer kunnen bevrijden door ons van deze oude overtuigingen bewust te worden, los te durven laten en nieuw gedrag te leren. Maar daarvoor moeten we eerst door verschillende beschermlagen heen die we als het ware om onze kern heen gewikkeld hebben. Naast de ontkenning van behoeftes zijn dat bijvoorbeeld gedachten dat er iets mis met ons zou zijn. We gaan dan vaak heel hard ons best doen in de hoop alsnog bevestiging te krijgen of superieur willen zijn om niet gekwetst te worden. Dat kan behoorlijk lastig zijn om te erkennen. Ik ken deze patronen in ieder geval zelf ook, daarom kan ik mijn cliënten zo goed aanvoelen!

Intussen heb ik geleerd dat het toelaten van oude pijn in het HIER en NU, ons weer naar onze kern, onze essentie kan brengen, zodat het ontspant van binnenuit.
Verankerd in ons centrum, zijn we niet meer afhankelijk van wat anderen van ons denken. We kunnen leren te formuleren wat onze volwassen behoeftes zijn en zorgen dat deze ook in vervulling gaan. Dat zijn hoofdthema’s in zowel mijn individuele en relatie therapiesessies alsook in de Heart&Sexuality trainingen binnen Bodymind Opleidingen.
Deze cliënte durfde haar pijn aan te gaan en te voelen.
En ja hoor, na een aantal sessies tekende ze gewoon handen aan haar lijf!